Masasabi ko na kakaiba ang ginamit na istilo sa paggawa ng tula na ito. Maaaring nais ipakita ng manunulat na sa pagsulat nya, siya ay malaya at maaaring gawin ang anumang kanyang naisin. Sa tulang ito nakita natin ang koneksyon na nagawa ng manunulat between poetry, the world and oneself. The world of poetry is instilled in each and everyone of us. Mayroong makata sa loob nating lahat ika nga, maaaring isang manunulat na nais ilabas ang kanyang saloobin o ihayag ang kanyang nararamdaman sa pammagitan ng tula. Sabi nga ang mundo ng tula ay walang kamatayan, nandyan lang siya. May buhay ngunit walang kamatayan. At dahil din sa mga tula nailalabas natin ang katotohanan, ito ay maaaring maging sangkap o gamit para ipaalam sa nakararami ang katotohanan, ang tunay nating nararamdaman. Nasasabi natin ang totoo ng walang pagaalinlangan, ng walang pumipigil, walang restrictions at walang rules and regulations na dapat sundin. Kaligayahan o kalungkutan, pag-ibig o galit, pagsang-ayon o pagkontra, ang lahat ng ito ay malaya nating maipapakita sa tula. Hindi kailangang mangambang mawala ito o may magbawal na ito’y mailathala. Sa mundo ng tula maikwekwento natin an gating buhay, experiences at nararamdaman. Tao ang gumagawa ng tula, siya ang maestro nito at ang tula ang kanyang obra, ang kanyang painting sa canvas. Tayo ang daigdig ng tula, ang daigdig ng tula ay nasa atin, ito ang ating mga ideya, nais sabihn at nararamdaman. Tayo ang nagbibigay buhay at kulay dito.
No comments:
Post a Comment